Van Onveilige hechting naar Veilige hechting
Je hebt tijdens de podcast kunnen horen hoe ik in mijn leven Onveilig gehecht ben geraakt. Ook kun je op deze site lezen over hoe Veilige en Onveilige hechting ontstaat.
Kinderen die terechtkomen in de Jeugdzorg hebben vaak nare dingen meegemaakt bij hun eigen ouders of familie, waardoor zij Onveilig gehecht zijn geraakt. Dat betekent dus dat je als kind ben gaan ervaren dat 'houden van iemand' niet veilig is als diegene niet goed genoeg voor dat kind zorgt of dat kind wel goed wil verzorgen maar dat door bepaalde omstandigheden niet goed kan.
Je hoeft echter niet in Jeugdzorg terecht te komen en dit wél meemaken. Net als dat 9 van de 10 kinderen mentale problemen hebben, is het aantal gevallen van Onveilige hechting tussen ouders en kinderen schrikbarend groot.
Het is een misplaatste opmerking als mensen zeggen dat binnen een gezin één of meerdere kinderen onveilig gehecht zijn. Onveilige hechting is namelijk een situatie tussen ouder EN kind. Een kind kan namelijk alleen veilig gaan hechten aan een ouder die zelf als kind veilig gehecht is geraakt.
Het probleem is alleen dat heel veel volwassenen hier nog niet veel van weten en zelf dus niet in de gaten hebben of zij Veilig of Onveilig gehecht zijn.
Vaak wordt dit pas duidelijk als zij een partnerrelatie opbouwen en zelf kinderen gaan krijgen. Dat is natuurlijk best zuur, want dan gaan de kinderen daarvan last krijgen.
Daarom is het heel belangrijk dat in onze samenleving meer duidelijkheid hierover gaat komen.
Het is dus nu duidelijk dat Onveilige hechting ontstaat door Onveilige opvoeding.
Dan ontstaat natuurlijk wel de vraag: Kun je herstellen van een Onveilige hechting, zodat je in de toekomst een Veilige hechting ontwikkelt? Waardoor je dus met een Veilige hechting ook een gezonde, liefdevolle en veilige partnerrelatie kunt opbouwen en daarna een Veilige hechting opbouwen met toekomstige kinderen?
We leven in een tijd dat er steeds meer ontdekt wordt op dat gebied. Zelf ben ik ervan overtuigd dat dit kan, omdat ik die ervaring heb opgebouwd als pleegmoeder met kinderen die in onveiligheid terecht waren gekomen. Je kunt je echter wel voorstellen dat als je in een gezin leeft waarbij de ouders onveilige gehecht zijn (dat is bijna altijd wanneer de ouders gescheiden zijn/ veel ruzie hebben/ nauwelijks of geen contact met elkaar hebben) dat het dan als kind heel lastig gaat worden om te herstellen van Onveilige hechting.
Herstellen van Onveilige hechting is dus een proces wat begint bij de ouders. Dat zullen veel ouders niet heel prettig vinden om te lezen of te horen (ontkenning, fase 1), maar zo is het wel. Als ouders bereid zijn om eens na te gaan denken of hun eigen jeugd echt liefdevol en veilig was, dan is er al een belangrijke eerste stap gezet.
Als ze vervolgens gaan ontdekken dat het toch niet zo veilig en liefdevol was, dan kunnen ze ervoor gaan kiezen om in een verwerkingstraject te stappen. Je kunt hier meer over lezen bij De fases van verwerking. Wanneer 1 of beide ouders daarvoor kiest, dan stapt hij/ zij inderdaad in het traject om te kunnen gaan herstellen van Onveilige hechting.
Zoals ik al zei, is er op dat gebied nog niet heel veel bekendheid, dus het wordt hoog tijd dat dit wel bekend gaat worden. En het is belangrijk dat de ouders bij wie dit gelukt is, andere ouders hierover gaan informeren.
Zoals ik hierboven begon, heb ik in de podcast dus ook verteld dat ik ontdekte dat ik Onveilig gehecht was. Menno vroeg mij wat dat dan betekent/ of hoe zich dat uit. Dat betekent dat ik niet continu veiligheid voelde bij degene van wie ik hield, waardoor ik veel onrust ging ervaren in de relatie. Daardoor kon ik snel bang worden, terwijl ik zelf niet zo goed begreep waarom dat was. Want ik had de nare ervaringen uit mijn jeugd erg goed weggestopt zijn. Maar als mijn partner mij dan een keer te laat ergens ophaalde, kon ik vreselijk boos worden. Veel bozer dan eigenlijk nodig was. Wat gebeurde er dan, ik ging onbewust herinneren dat ik als kind altijd te laat werd opgehaald door mijn vader waardoor ik als kind bang werd dat ik niet meer opgehaald zou worden en dus in de steek werd gelaten.
Omdat ik dat nooit goed verwerkt had, kwam de boosheid dus veel later naar buiten bij de partner bij wie dat per ongeluk gebeurde. Als er met regelmaat verschillende dingen in de relatie gebeurde die mij onbewust het nare gevoel als kind terug bracht, dan kun je je voorstellen dat die relatie dan heel lastig gaat worden.
Pas toen ik ontdekte hoe ik mijn onveilige jeugd geheel goed kon gaan verwerken, ontstond er dus rust in mijn hoofd, hart en buik. Vanaf toen was ik dus eigenlijk klaar om een gezonde partnerrelatie aan te gaan.
In mijn geval was ik na mijn verwerking niet op zoek naar een partnerrelatie, omdat ik al mijn tijd wilde besteden aan de zorg voor het kind wat bij mij via pleegzorg in huis woonde. Omdat zij veel had meegemaakt, had zij dus ook last van Onveilige hechting. Maar omdat zij bij mij woonde en ik door verwerking Veilig gehecht was geraakt, ging zij langzaam maar zeker ook haar verleden verwerken en daardoor ontstond tussen haar een mij een Veilige hechting.
Omdat ik het heel belangrijk vind dat meer ouders hiervan horen, zodat zij ook in een gezonde hechting met hun kinderen kunnen komen, werk ik eraan mee dat steeds meer mensen hiervan bewust kunnen worden. Wil jij dat ook? Dan lukt dat als we daar steeds meer met elkaar over gaan praten. Daarom praat ik erover via interviews en heb ik dit op deze site gezet. Als jij iemand kent die hier iets aan heeft, dan help je al mee om dit verhaal als link door te sturen. En je kunt ook proberen of je hier met je ouders, iemand anders of op school over kan praten.
Ben je na mijn persoonlijk verhaal benieuwd of ik inmiddels ook een partner heb? Ja hoor! Ik heb een hele fijne vriend. Wij zijn samen heel bewust bezig om ons verleden goed te verwerken en los te laten, zodat onze liefde gepaard gaat met gezond vertrouwen. Dus... dat we Veilig gehecht zijn en blijven aan elkaar.
